Witkuifgaai - Garrulax leucolophus (Hardwick)

Familie Timaliidae - Timalies

Beschrijving man:  teugel, oogstreek en oorstreek zwart, verdere kop en kuif wit, achterhoofd grijs, begrensd door een band met een roestrode tint, verdere bovenzijde olijfbruin, slagpennen donkerbruin met olijfbruine zomen. Staart donkerbruin, aan de basis meer olijfbruin. Hals wit, borst donker roestbruin, verdere onderzijde olijfbruin. Oog bruin, snavel zwart, poten grijs-zwart.

De pop is gelijkgetekend aan de man. De jongen zijn matter dan de volwassen vogels, de staartveren zijn spitser.

LENGTE 28 cm.

ONDERSOORTEN, VERSPREIDING
Garrullax leucolophus leucolophus (Hardwick): Himalaya, oostwaarts via Nepal, Sikkim, Buthan tot Assam (Noordelijk van de Brahmaputra); G.l.patkaicus (Reichenow): Assam (Zuidelijk van de Brahmaputra), Noord-Birma, West-Yunnan;
G.l. belangeri (Lesson) Zuid-Birma, Zuidwest-Thailand;
G.l. diardi (Lesson) : Zuid-Birma, Thailand, Zuidoost-Yunnan, Noord- en Zuid-Vietnam, Laos, Cambodja;
G.l. bicolor (Hartlaub) Bergachtige streken van Sumatra.

GELUID Roep `Guk, guk', lijkt op die van de Europese ekster, vaak ook luide roepgeluiden, die aan menselijk lachen doen denken. De zang bestaat uit een aantal fluittonen, die ze luid voordragen.

LEVENSWIJZE Ze leven in wouden tot een hoogte van ca. 2000 meter, vaak in groepen van 20-30 dieren. De luide roep en het `lachen' zijn veel te horen. Ze houden zich het meest op de grond op. Voeding: vruchten, bessen, kevers, wormen, kleine vogels en zoogdieren. Broeden in hoge struiken en kleine bomen; het nest dat tussen twijgen wordt gebouwd, bestaat uit slordig verwerkte halmen, stengels, korte twijgen en ranken en wordt bekleed met zacht gras en stengeltjes. Broedtijd: maart tot augustus. Jaarlijks 1 (2?) broedsels.

ALGEMEEN: In 1876 voor het eerst in Europa ingevoerd (Artis Amsterdam en Londense dierentuin). Tot de eeuwwisseling waren ze zelden in de handel, sindsdien echter regelmatig op de vogelmarkt. Vanwege hun temperament, de mooie meestal opstaande kuif en het feit dat ze geenszins schuw zijn, worden ze veel gehouden.

Hoewel ze niet schuw zijn, worden ze toch nooit tam. De vogels kennen hun verzorger en de mensen uit de omgeving precies en begroeten vreemden temperamentvol met een luid geroep. Ze kunnen met vogels van gelijke grootte goed worden samengehouden, echter niet met kleinere vogels en beo's, die ze vaak doden. De verzorging is gemakkelijk, zowel in kooi als volière.

Het luide roepen is in een kamer al gauw storend. Jaarlijkse rui: juli/augustus. Ze baden graag.

GEWENNING De vogels komen in zeer goede conditie in Europa aan. Het beste kunnen meerdere exemplaren tezamen in een kleine binnenvliegen worden ondergebracht. Voedsel: zie Voeding, vooral vruchten.

HUISVESTING Minder geschikt voor een kooi (minimaal 1,5 m lang). Het zijn voortreffelijke volièrevogels, die het vooral in een buitenvolière (3 x 2 x 2 m) goed doen. In de volière dikke takken aanbrengen, in een grotere volière kunnen ook struiken en lage bomen gezet worden. Ze kunnen in een buitenvolière met nachthok overwinteren.

VOEDING Fruit, bessen, universeelvoer, kwark, sprinkhanen, slakken, kevers, wormen, jonge levende of dode muizen, haver, kanariezaad en raapzaad.

KWEEK: Zelden gelukt, volledige bijzonderheden zijn niet bekend. Begin van broedtijd mei-juni. Legsel: 4-6 witte glanzende eieren, man en pop broeden. De eieren komen na 14 dagen uit. Opfokvoer: overwegend levend voedsel (zie Voeding). Vaak worden de jongen als ze een paar dagen oud zijn uit het nest geworpen, de oorzaak hiervan is waarschijnlijk foutief of ontoereikend voedsel. Beide ouders voeren.

MEDISCHE AANWIJZINGEN  Bij ingevoerde vogels kunnen, na de gewenningsperiode, de veren die gebroken zijn worden uitgetrokken, de nieuwe veren zijn er in 4-6 weken. Zolang de vogels nog schuw zijn geen beschadigde vleugel- of staartveren uittrekken, anders bestaat de kans op het verbrijzelen van de bloedschachten.