Rotsparkieten zijn nu tamelijk zeldzaam in de natuur, zodat er veel vraag naar is door de liefhebbers, maar ze zijn zelden te koop. 
Deze parkieten horen thuis in een buitenvolière.
Als u gelukkig genoeg bent om een koppeltje van deze vogels te bezitten, dan is het aan te bevelen om ze in een grote volière te huisvesten. Bij voorkeur zo groot mogelijk, met vol-doende beplanting, grote rotsen (of imitatie cement rotsen). Als bodembedekking kunt u grof rivier zand gebruiken. Onder die omstandigheden zouden deze beesten zich het meest op het gemak voelen. Zij zullen een hoop tijd spenderen met klimmen over, en rusten op de rotsen. Een kooi is ongeschikt voor deze vogels.
Ze raken dan snel de levenslust kwijt.
Rotsparkieten worden ongeveer 22 cm en is een behoorlijk stevige, forse vogels voor neophema's. Bij deze soort is het moeilijk om het verschil te zien tussen de twee geslachten, maar het vrouwtje is een beetje fletser (minder fel) gekleurd dan het mannetje. Omdat de rotsparkiet het minst gekleurd is van alle neophema's, is het vroeger nooit een populaire vogel geweest bij de liefhebbers. In de natuur leven deze vogels aan de zuid-west kust van Australië, en op de vele eilanden langs de kust waar er (bijna) geen bomen zijn. Ze zijn daar gedwongen tussen de rotsen te nestelen, vandaar de naam rotsparkiet. Rotsparkieten zijn vrij gehard en wanneer ze de beschikking hebben over een beschut gelegen, tochtvrij binnenhok hoeft u 's winters geen extra voorzieningen te treffen.
U kunt deze vogels een speciaal zaadmengsel voor neophema's voorzetten, aangevuld met zo nu en dan tros- gierst en kleine beetjes vers onkruid en fruit. In de kweek-periode kunt u ze beperkt wat eivoer voor parkieten geven en uiteraard moeten de dieren kunnen beschikken over een gritmengsel. Een geschikte bijvoeding is gekiemd zaad, vooral als er jongen in het nest aanwezig zijn.
Rotsparkieten zijn rustige vogels en maken een zacht, aan-genaam geluid. Als ze schrikken, maken ze een luid en scherp geluid. Net als alle neophema's is ook deze vogel geen knager.Deze vogels voelen zich op hun gemak als er rust heerst rondom de volière. Kweken Is het al niet moeilijk genoeg om een koppel van deze vogels te bemachtigen, kweken is ook zeer moeilijk. Succes is heel zeldzaam.
De beste kans op goede resultaten boekt u in een grote volière zoals hierboven beschreven. Een geschikt broedblok heeft een bodemoppervlak van ongeveer 20 bij 20 cm. bij een hoogte van 30 tot 35 cm. maar er zou net zo goed kans zijn dat ze een nestvorm tussen de rotsen kiezen. Deze parkieten maken geen nest, maar leggen de eitjes graag op een zachte, enigszins vochtige onderlaag. Hiervoor kunt u wat turfmolm en/of houtmolm en zaagsel/houtsnip in het blok leggen.
Er worden 4 à 5 witte eitjes gelegd, die door de pop in ongeveer 18 dagen worden uitgebroed. De jongen worden grootgebracht met gekiemde zaden en eivoer. Na ongeveer 30 dagen vliegen de jongen uit. Ze worden dan nog een poosje door de ouders gevoerd, vooral de vader.
De jonge zullen na reeds 4 maanden al hun volwassen veren vertonen. Het is beter om een goed kweekkoppel niet te scheiden. Ze vormen vaak een paartje voor het leven. Daarnaast is het moeilijk genoeg om andere vogels te bemachtigen.
Met dank aan A.M. Steinz uit Niew Zeeland voor het beschrijven van de rotsparkiet.