De swinderniana, de kleinste vertegenwoordiger van het geslacht Agapornis, werd in 1820 ontdekt en door Kuhl genoemd naar prof. Th. van Swinderen. De ondersoort Agapornis swinderniana zenkeri, die in 1895 werd ontdekt, kreeg de naam van zijn ontdekker G. Zenker. De andere ondersoort Agapornis swinderniana emini kreeg in 1908 de naam van de Duitse ontdekkingsreiziger Emin Schnitzer.
De Agapornis swinderniana is een bewoner van de praktisch ontoegankelijke regenwouden. Waarschijnlijk is .dat ook de oorzaak dat er zo weinig over het gedrag van deze soort bekend is. Immers, de overwegend groene kleur van de bevedering vormt een uitstekende schutskleur tegen de groene achtergrond van het gebladerte, zodat de vogels vaak onzichtbaar blijven. Niettemin werden verschillende keren kleine groepen in de bomen waargenomen en ook wel op de grond op zoek naar insekten. Het grootste deel van de dag schijnen ze zich in de hoge bomen op te houden, bij voorkeur in wilde vijgebomen. Onderzoekingen van de kropinhoud hebben aangetoond dat een belangrijk deel van hun menu bestaat uit insekten en vijgepitten. Menigmaal werd ook halfrijpe maïs aangetroffen. Enkele keren werden' kleine groepen in de nabijheid van milletvelden gesignaleerd, doch of er van de millet gegeten werd kon niet worden vastgesteld.
Over de broedgewoonten van deze vogels is niets bekend. Men vermoedt dat ze evenals de Agapornis pullaria broeden in boomnestèn van termieten. Wel zijn enkele malen pas uitgevlogen jongen gevangen, waarbij werd vastgesteld dat de zwarte nekring ontbrak.
De vogels zijn in hun natuurlijke omgeving geruime tijd in gevangenschap gehouden. Het voedsel bestond uit wilde vijgen, waarvan ze alleen de pitten namen. Ander voedsel werd niet geaccepteerd. Zonder vijgen stierven ze binnen enkele dagen. Hieruit zouden we mogen concluderen dat deze vogels naast insekteneters bijzondere zaadeters zijn. Voor zover bekend werd de swinderniana nimmer in Europa in gevangenschap gehouden. Zouden er echter ooit geïmporteerd worden, dan zal naast vijgen, meelwormen en miereneieren een zeer gevarieerd zaadmengsel verstrekt dienen te worden. Maïs, rijst en millet mogen in een dergelijk mengsel zeker niet ontbreken.

Soortbeschrijving Agapornis swinderniana swinderniana
Man en pop. Voorhoofd, bovenschedel en achterkop grasgroen. Wangen en bef meer geelachtig groen. Algemene lichaamskleur groen; iets doffer en bleker op borst, buik en anaalstreek. In de nek bevindt zich een karakteristieke korte zwarte band welke overgaat in een gele kraag om de gehele hals. Het vleugeldek, de mantel en de. Ondervleugeldekveren zijn groen. Grote vleugelpennen zwart. Stuit en bovenstaart-dekveren paarsblauw; onderstaartdekveren geelachtig groen. De grote staartpennen, die bijna geheel door de boven- en onderstaartdekveren worden bedekt, tonen gerekend vanaf de basis een rood-en-zwarte dwarstekening gevolgd door groene uiteinden. De ogen zijn bruin met heldergele iris. Snavel antracietkleurig. Poten groenachtig donkergrijs; nagels donkergrijs.

Jongen. De zwarte nekring ontbreekt. Snavel lichtgrijs met op de boven snavel een zwarte vlek.

Soortbeschrijving Agapornis swinderniana zenkeri
Man en pop. De kraag om de hals is roodbruin en strekt zich uit tot op de boven-borst, vandaar geleidelijk overgaand in de bleekgroene kleur van de onderborst. Voor het overige als de nominaatvorm. .
Woongebied. Kameroen, Oost-Gabon en het westelijke deel van de Republiek Midden- Afrika en de Kongo. .

Soortbeschrijving Agapornis swinderniana emini
Man en pop. De roodbruine kraag om de hals is veel minder uitgebreid en loopt niet door tot op de bovenborst. De snavel is veel sterker gebogen. Voor het overige gelijk aan de A.s. zenkeri.
Woongebied. Het oostelijk deel van de Kongo tot diep in West Oeganda.

Voorlopig ziet het er echter. niet naar uit dat deze soorten hier ooit te zien zal zijn; ze staan namelijk op de lijst 'Bedreigde Uitheemse Diersoorten'.