Pennantrosella

Pennant (P. elegans)

Van de Platycercus elegans worden 3 rassen beschreven, het zijn:
Platycercus elegans elegans (Gewone Pennant Rosella)
Platycercus elegans nigrescens (Kleine Pennant Rosella)
Platycercus elegans melanoptera (Kangaroo Pennant Rosella)

Door sommige ornithologen worden ook de Fleurieuse Pennant Rosella
(P.e. fleurieuensis), de Adelaide Rosella, (P. e. adelaide), de Noordelijke Adelaide Rosella (P.e. subadelaide) en zelfs de Strogele Rosella (P.e. flaveolus) tot ondersoorten van de pennant gerekend.

Kleur van man en pop: rood. Keel, wangen en kraag donker hemels-blauw. Vleugeldekveren en staart blauw; de vleugelslagpennen hebben een paarsblauwe gloed. Mantelveren zwart met rode zomen.

De man heeft een iets forsere kop en grotere snavel; een kenmerk dat we ook reeds bij jonge vogels kunnen opmerken. Zijn de jongen uit het nest gekomen, dan lijken ze doorgaans sprekend op de ouders; soms zijn ze wat groener van kleur. Ogen donkerbruin, snavel grijsgeel met vaak een zwarte punt, poten grijsbruin.

Lengte: 32-36 cm; vleugels 15-17 cm; staart 14-17 cm.

Land van herkomst: vanaf het Cairns District (Queensland) tot Victoria en in het uiterste zuidoosten van Zuid.Australie, evenals op Kangaroo Eiland en op King Eiland, terwijl ook een vorm op het Norfolk Eiland wordt aangetroffen.

Het ras dat ten noordoosten van Queensland wordt gevonden is enkele centimeters kleiner en donkerder van kleur maar gedrag en levenswijze komen vrijwel met de Platycerus elegans overeen; deze vorm wordt aangeduid met Platycercus elegans nigrescens en is regelmatig in de handel verkrijgbaar en wordt dan als 'kleine pennant' aangeboden. De verschillen zijn dan ook zo gering, dat alleen de ornithologen zich om de kleine details bekommeren. De vorm die we op Kangaroo Eiland, het tweede grootste eiland in de Commonwealth dat ongeveer 90 mijl ten zuidwesten van Adelaide,juist tegenover de ingang van de Golf van St. Vincent is gelegen, hebben waargenomen in de omgeving van American River en langs de Eleanor Rivier, heeft zwarte mantelveren en wordt wetenschap-pelijk aangeduid met Platycercus elegans melanoptera. Op Norfolk werden de 'gewone' pennants ingevoerd.

In het wild leven deze prachtige vogels paarsgewijs of in groepen, vooral in bosachtige streken, doorsneden door weilanden, open bossen, hakhout en bouwland. Ze verblijven veel op de grond en zoeken daar naar allerlei zaden van grassoorten e.d., maar snoepen ook graag van bloesem-blaadjes, eten aan sappig fruit (zodat ze door de fruittelers worden vervolgd en afgeschoten) en graanhalmen. Vooral in boomgaarden kunnen ze erg veel schade aanrichten; daar staat echter tegenover, dat ze ook veel (schadelijke) insecten verorberen.

Het gezang is misschien wat schril om aan te horen, maar er zitten ongetwijfeld wel wat muzikale noten in de zang verwerkt.

Dat de vogels de mensen niet schuwen blijkt wel uit het feit, dat we meermalen pennants hebben gezien in de parken van Adelaiae in Zuid-Australie. Ook in de heuvels rond Adelaiae werden ze regelmatig gesignaleerd. Op Kangaroo eiland zitten ze veel in de maisvelden, hetgeen de boeren vanzelfsprekend minder prettig vinden.

De vogels betrekken een holte in een eucalyptusboom, waarin de pop 4-6 soms 7 eieren legt (29 x 24 mm). De jongen word en met zaden, mais, rupsen en andere insecten opgevoerd. In de voliere mag gebroken mais niet op het menu ontbreken, alsmede 'miereneieren', enchytraeen en kleine meelwormen. In de niet te kleine voliere zijn het sterke vogels die goed tegen ons klimaat zijn opgewassen en 's winters dan ook buiten kunnen blijven, mits er een goed nachthok is.

De blauwe mutant is qua tekening gelijk aan de wildvorm maar alle rood is vervangen door een blauwachtig grijs.